23 Agustos Pazartesi; tam iki yıl sonrasında otobüs yolculuğu yaptık Erol ve ben. Otobüslerin hayatımdaki yeri çok önemli. Babam rahmetlimin şoför olmasının etkisi olabilir. Fakat bendeki otobüs sevgisi çok büyük boyutlardaydı. Şehrimizdeki otobüslerin plakasını bilir, hatta motor seslerinden bilirdim hangi otobüs oldugunu. Ortaokul ve lise yıllarım cam kenarları ve bahcede iken hangisi gelmis, hangisi gidiyor saatlerini bildiğimden takip ile geçerdi. Onları seslerinden tanıdığıma inanmayanlar teste tabii tutarlardı beni. İlk yolculuklarımda beşbuçuk altılı yaşlarım otobüslerin hostes koltukları benimdi. Şoför amcalarım babam sayesinde beni tanıdıklarından dolayı, mikrafonu da tutuştururlaardı elime, repertuarımdaki şarkıları söylerdim zavallı yolculara. En çok söyledigim "Bana sabret diyorsun, ben sabır taşımıyım" O yıllarda ve o yaşlarda otobüs sevdam yüzünden medeni cesaretimde süpermis. Güneş gazetesi vardı, işe başladığım yıllarda 45 kupona çekiliş ile otobüs veriyorlardı. 40 gün ne dersen o olurmuş lafının külliyen yalan olduğunu bizzat kanıtlamışımdır. Her allahın günü, 45 kupon artı çekiliş ve bekleme süreçlerini de sayarsak yaklaşık üç ay uzun bir yürüyüş yolu ile işe yürürken " bana çıkacak, benim olacak" derdim. Dualarım cabası!!! Çıkmadı tabii. Koca bir albüm resim yapmıştım sevdiğim otobüslerimden hala saklarım. Ulusoy dergisinde bir makalem bile yayınlanmıstı. Otobüs sevgim üzerine. Hayatta en çok istediğim otobüs kullanmak kadar o koca otobüsü yıkamaktır. Olmadı hiç olmayacak😄🚍🚌 Şimdi anlatmak istediğim yakın zamanlı bir anı. Eğer ilginizi çeker de okursanız neden uzun uzun anlattım otobüs sevgimi ve anılarımı sizde keyif alacaksınız eminim.Evimiz çevre yolu üzerinde olduğundan dolayı karayolu kenarında bekledik otobüsümüzü. Heyecan yaptım resmen uzun süredir otobüs ile yolculuk yapmadığımdan. Baktım geliyor otobüsüm bütün heybeti ile. Bize iyice yaklaştığında sevinçten çığlık atacaktım ama bastırdım duygularımı. Sevinmeme sebep ise sürücü koltuğu bir hemcinsime aitti. Allahım bu nasıl gurur bu nasıl mutluluk. Ben oturuyormuşum sanki o koltukta gibi keyiflendim.Erol en önden almış yerimizi hiç sevmem ama iyi de yapmış. Resim çekmem şart olmuştu. Sadece Kaptan Buket değil, otobüsün kaptana ait emekleri de keyif yaptırdı bende.
Kaptanımıza bakıp bakıp, Işığım, Önderim ATA'ma binlerce kez teşekkür ettim. Sayesinde çağdaş bir Türk Kadını nasıl dilerse her işin üstesinden gelir gördük bir kez daha.Bu arada bir teşekkür de Kamil Koç Firmasına 👍👏✌
Yolculugumuz da camdan yakaladım. Ben kedi görüyorum güneş ile oynayan :D
