Altmıs olmama cok az kaldı. Bir yüzyıl daha yasama sansım yok. Olsada istemezdim dogrusu. Yanlıs anlasılmasın. Yasama şevkim azmim istegim gectigimiz aylarda hatta yıllarda yerlerde sürünsede herseye ragmen yasamak güzel diyerek dört elle olmasada bir sekilde tutunuyorum hayatıma.
Bir önceki post ile anlatmıstım. Cumhuriyetimizin yüzüncü yılını büyük kalabalıklarla büyük sehirlerimizin birinde kutlama planlarımı minik baskanımız yüzünden iptal edip yasadıgım sehirde kutlama kararı aldıgımı. Bu post dünümü anlatıyor. Aldım elime bayragımı, giydim en sevdigim Atatürk'lü Fenerbahçe formamı ve kafama en uygun olan kutlamamı yaptım. Nasılmı? Benim gibi "Bayramımı Kutlarım" diyen gönüllü dostlarımla... Cok fazla resim cekilmedik dogrusu, az ve öz oldu.
Minik bir tesekkür notu;
Norm Ender
Bu cocugumun önünde saygı ile egiliyorum. Bircogumuzla aynı düsündügümüze eminim. 10.Yıl, Genclik ve İzmir Marsları gibi dilimizden düsmeyecek muhtesem bir mars bestelemis. Tüylerimi diken diken ederken, umutlandıran, gururlandıran!!!
Üzgünüm Tarkan :)))
Cumhuriyet bize çok yakışıyor.İlelebet Cumhuriyet!
YanıtlaSilEvet yaaa Cumhuriyet bize cok yakısıyorr :))
SilEfsane günden ne güzel hatıralar :) Tarkan hiç yapmasaydı daha iyiydi :)
YanıtlaSilTarkan neylerse güzel eyler o hep bir numara ama bu cocuklarda "Parla"dı canımm :D
Sil