Hayatıma Verdigim Depresyon Molası

 

Mart ayından bu yana blog evimi ihmal ettim. Bu sefer cok uzun ara verdim. Özlemisim. Geri döndüm... Bu post ve hazırlayacagım birkac post ile bu arayı kapatacagım. 

4 Şubat tarihinde, büyük acılar, kayıplar yasadıgımız depremden hemen önce bu saksı dönüsüm sehpayı yapmıs ve bir post ile paylasmıstım. Sabaha karsı 04.20de ki depremi ben duymadım, hissetmedim. Kastamonu'da uykudan uyananlar olmuslar. Ben ikinci depremi ögle sonrası tv karsısında canlı yayın sırasında 1000km. ötedeki Elbistan ile aynı anda sallanırken net yasadım. Cok siddetli yasamasamda o kadarı ile duydugum korku bir ömür yeter. Sonrasında sanırım cogumuz aynı modlardaydık. Ev temizligi yapmasamda olur. Ne gereksiz!!! Evde tadilat gerek, fayans araları derzler yok olmus amann ne gerek var yıkılacak altında kalacagız. Uyumasam... Kıyafetlemi yatsam... Tükenmislik Sendromu sanırım tamda benim yasadıgım. 

18 veya 19 Mart yakın bir arkadasım sayesinde hayata dönüs noktası oldu. Minnettar oldugum arkadasım, beni bir gönüllüler grubunun icine, ikna ısrar ve cabası ile dahil etti. Acık söyleyimki veya yazayımki kendimi bildim bileli ben Kemalistim ve sol görüslüyüm. Mustafa Kemal ATATÜRK kırmızı cizgimdir. Fakat Kemal Kılıcdaroglu asla sevmedigim inanmadıgım güvenmedigim birisi olmustur. Emekli memurum ve calısma yıllarımda da asla faal olamadıgımdan bu gönüllülük isi bana iyi geldi dogrusu. Yaklasık üc ay 50'den fazla ve belirli yas üzeri kadın arkadasımla beraber,  ilimiz ve ilcelerimizde kapı kapı sokak sokak dolastık, tesekkürler aldık, küfürler yedik, güldük agladık ama herseyden önemlisi ülkemiz icin degisim isteyenler olarak ByKemal'e inandık ve güvendik.

19 Nisan!!! Dolu yagısı altında Ekrem Mitingi yaptık. Tepeden tırnaga ıslandık. Bazılarımız hastalandık. 

Resim icin bana böyle pozlar veren bu serseri bir ilce gezimiz sırasında cektigim hatıra fotoları arasında en sevdiklerimden...

19 Mayıs...

Secim öncesi bu halimiz bana hep okul yıllarımızdaki coskuyu hatırlattı hani stadlara toplu halde gidip bayramı tam anlamıyla yasadıgımız o yılları. 

Sonuc!!! 

Hayal kırıklıgı olsada deger... Nedenmi ? Öyle güzel dostlar edindimki bu kısa sürecte. Duydugum küfürlere, hadsiz cahil insanlara, agzından cıkanı kulaklarının duymadıgı yobazlara inat... Ben bu sürecte cok degerli can'lar tanıdım. Onlarla mutlulugu, mutsuzlugu, gülmeyi ve eglenmeyi, beraberce aglamayı, iki lokmayı paylasmayı, bagıra bagıra sarkı türkü ve mars söylemenin keyfini tattım. 

İYİKİ VARSINIZ...